თომას მანი პირადი კრიზისის პერიოდში იმყოფებოდა, როდესაც წერდა „სიკვდილი ვენეციაში“ (0000). ნაწარმოები ასახავს მის დაძაბულობას ხელოვნებას, სექსუალობასა და სოციალურ ზეწოლას შორის. პირადი კონტექსტი: მანი იმ დროს თრგუნავდა თავის ჰომოსექსუალურ მიდრეკილებებს (რეალურ ცხოვრებაში, ვენეციაში მოგზაურობის დროს, მას ახალგაზრდა ბიჭის მიმართ ინტერესი გაუჩნდა). ისტორიული კონტექსტი: 00. მე-00 საუკუნის დასაწყისი იყო პერიოდი, როდესაც ევროპაში დეკადენციის (ხელოვნების რღვევის) ტენდენცია გაიზარდა. ნაწარმოები პირველ მსოფლიო ომამდე ევროპის მორალური კოლაფსის ალეგორიას ჰგავს. ღრმა გზავნილი: კონტროლის ილუზიის კრახი <ნამუშევრის მთავარი თემაა „აბსოლუტური კონტროლის მითის გარდაუვალი კრახი“ ესთეტიკა ქაოსის წინააღმდეგ: აშენბახმა თავისი ცხოვრება დისციპლინასა და მხატვრულ ხელოვნებას მიუძღვნა. ის სრულყოფილებამდე აშენებს. თუმცა, ვენეციაში (ქაოსისა და სიკვდილის ქალაქში) ეს ილუზია იმსხვრევა. გზავნილი ასეთია: „რაც უფრო მეტად ცდილობს ადამიანი კონტროლს, მით უფრო კარგავს კონტროლს“. სილამაზესა და სიკვდილს შორის კავშირი: ტაძიო (ახალგაზრდა ბიჭი) აშენბახისთვის სილამაზის პლატონური იდეალია, მაგრამ ის ასევე სიკვდილის მაცნეა. გზავნილი ასეთია: „სილამაზისადმი გადაჭარბებული სურვილი ანადგურებს მიგვівёнс-ს“. საზოგადოებრივი თვალთმაქცობა: ვენეციის ხელისუფლება თრგუნავს ქოლერის ეპიდემიას - ისევე, როგორც აშენბახი თრგუნავს მის სექსუალურ სურვილებს. გზავნილი: „საზოგადოებები, ისევე როგორც ინდივიდები, თავს არიდებენ რეალობის წინაშე დგომას“.